حرف زدن با مردم و درمیان گذاشتن مشکلات و راه حل ها با آن ها یکی از جلوه های مردمی بودن است.
در تفکر اسلامی ریاست بر مردم به عنوان یک مسئولیت سنگین و خطیر محسوب می شود بر خلاف فرهنگ غیردینی که ریاست را فرصتی برای سریعتر رسیدن به هواهای نفسانی و بهره مندی هر چه بیشتر از قدرت و ثروت می دانند.
